مطالعه رابطه بین نحوه مدیریت صندوق های سرمایه گذاری مشترک و عملکرد آنها
یکی از اساسیترین مسایل اقتصادی افراد، واحدهای تجاری، موسسات مالی و اعتباری، بانکها و کشورها، تخصیص بهینه منابع است و یکی از این منابع مهم عامل سرمایه است. اگر توسعه اقتصادی را به عنوان مجموعه عملیات یک کشور برای بهبود سطح زندگی مردم و افزایش درآمد ملی بنگریم، خواهیم دید که مهمترین مساله در این زمینه سرمایهگذاری است و سرمایه، هسته اصلی توسعه اقتصادی را تشکیل میدهد.
صندوقهای سرمایهگذاری مشترک به عنوان یکی از مهمترین واسطههای مالی نقش انتقال سرمایه را از سوی دارندگان منابع به سمت مصرفکنندگان (شرکتهای تولیدی و خدماتی وسایر) برعهده دارند. از اینرو انواع مختلفی از صندوقهای سرمایهگذاری با هدف جمعآوری وجوه از سرمایهگذاران غیرحرفهای و اختصاص آن به سبدهای سرمایهگذاری کارا، کاهش ریسک سرمایهگذاری و کسب بازدهای متعارف پا به عرصه ظهور گذاشتند. عملکرد سرمایهگذاری با دو رکن ریسک و بازدهی مورد ارزیابی قرار میگیرد و همواره بیشترین بازدهی با توجه به سطح مشخصی از ریسک، معیاری مناسب برای سرمایهگذاری است.
بنابراین، مطالعه و پژوهش در جهت ارزیابی عملکرد صندوقهای سرمایهگذاری و بهینهسازی سرمایهگذاری میتواند گامی در جهت تشویق به سرمایهگذاری بیشتر باشد؛ چرا که یکی از عواملی که مانعی در مقابل سرمایهگذاری محسوب میشود، ریسک و مخاطرات سرمایهگذاری است. بنابراین ارزیابی عملکرد صندوقهای سرمایهگذاری از این جهت حائز اهمیت است که معاملهگران سهام بتوانند درباره نگهداری، فروش و یا خرید سهام این صندوقها در زمان مقتضی تصمیمات لازم را اتخاذ کنند. بدیهی است که سرمایهگذاران بالقوه به دنبال سهام صندوقهایی باشند که عملکرد بهتری از سایر صندوقها و نیز از عملکرد بازار داشته باشند.
از آنجایی که سرمایهگذاران تمایل شدیدی به سرمایه گذاری در صندوق های با عملکرد بهتر دارند، و مدیریت صندوق میتواند عاملی مهم در جهت عملکرد صندوق باشد، لذا در جهت نیاز به غنیتر کردن ادبیات تحقیقی موجود، پیرامون صندوقهای سرمایهگذاری مشترک در ایران و بالاخص ارزیابی عملکرد این صندوقها، نیاز به انجام چنین تحقیقی ضرورت پیدا کرد تا به واسطه آن معیار جدیدی جهت ارزیابی عملکرد، از طریق بررسی تأثیر مدیریت صندوقها که به صورت فعال یا منفعل میباشند، ارائه شود. بنابراین، در این فصل به منظور بررسی تاثیر مدیریت صندوق بر عملکرد صندوقهای سرمایهگذاری مشترک، ادبیات موضوع بیان میگردد.
در این راستا ابتدا مبانی نظری تحقیق مطرح میشود و در ادامه پژوهشهای انجامشده در این زمینه ارائه میشود.
آیا نحوه مدیریت صندوق های سرمایه گذاری بر عملکرد آن ها تأثیر دارد؟ لذا از آنجایی که نحوه مدیریت را میتوان از تغییرپذیری واریانس استنباط کرد، چرا که واریانس (انحراف از میانگین) نشان میدهد که مدیران صندوقها پرتفوی را به خوبی انتخاب کردهاند یا خیر، لذا سؤال این پژوهش اینگونه مطرح میشود که آیا واریانس مازاد بازده صندوقهای سرمایهگذاری مشترک که نماد مدیریت فعال صندوق میباشد، بر عملکرد صندوقها اثرگذار است؟