2-2-1 گزارشهای مالی
محصول نهایی فرآیند حسابداری مالی، ارائه اطلاعات مالی به استفاده کنندگان مختلف، اعم از استفاده کنندگان داخلی و استفاده کنندگان خارج از واحد تجاری، در قالب گزارشهای حسابداری است. آن گروه از گزارشهای حسابداری که با هدف تامین نیازهای اطلاعاتی استفاده کنندگان خارج از واحد تجاری تهیه و ارائه می شود، در حیطه عمل گزارشگری مالی قرار می گیرد (استاندارد های حسابداری، سازمان حسابرسی، 1389).
بر اساس نظریه قراردادها، هر واحد تجاری را می توان مجموعه ای از قراردادها میان سهامداران، مدیران، کارکنان، فروشندگان، مشتریان، دولت، اعتبار دهندگان و حسابرسان فرض نمود . هر یک از گروه ها، قراردادی جدا با واحد تجاری دارند. سهامداران و اعتبار دهندگان منابع مالی مورد نیاز واحد تجاری را تأمین می کنند و در عوض بازده مورد انتظار خود را می خواهند. مدیران، کارکنان و حسابرسان، خدمات و مهارت خود را به واحد تجاری و مالکان آن عرضه می کنند و انتظار جبران آن را از طریق پاداش، حقوق و حق الزحمه دارند . مشتریان در ازای خرید کالا و یا خدمات، به واحدهای تجاری وجه نقد پرداخت و یا تعهد پرداخت آن را تقبل می کنند . همچنین فروشندگان در ازای دریافت وجوه نقد، مواد و کالا را به شرکت ارائه می نمایند. دولت نیز در ازای فراهم آوردن خدمات عمومی از شرکت مالیات دریافت می نماید. در این میان، مدیران وظیفه اداره واحد تجاری را در راستای تداوم فعالیت واحد تجاری و حفظ افراد طرف قرارداد، نظارت و کنترل بر دریافت ها و پرداخت های هر یک از مشارکت کنندگان قرارداد و در نهایت انتشار اطلاعات برای جذب مشارکت کنندگان جدید در فرآیند قرارداد را به عهده دارد. مدیران واحد تجاری با انتشار اطلاعات میان گروههای مختلف، حداقلی از سطح دانش و آگاهی درباره وضعیت مالی، عملکرد و انعطاف پذیری را فراهم می آورند (Sunder, 1997).
2-2-5-1 هدف صورت های مالی
هدف صورتهای مالی، ارائـه اطلاعاتی تلخیص و طبقهبندی شده درباره وضعیت مالی، عملکرد مالی و انعطافپذیری مالی واحد تجاری است که برای طیفی گسترده از استفادهکنندگان صورتهای مالی در اتخاذ تصمیمات اقتصادی مفید واقع گردد (استاندارد های حسابداری، سازمان حسابرسی، 1389).
صورتهای مالی همچنین نتایج وظیفه مباشرت مدیریت یا حسابدهی آنها را در قبال منابعی منعکس میکند که دراختیارشان قرار گرفته است. استفادهکنندگان صورتهای مالی، برای اتخاذ تصمیمات اقتصادی، غالباً خواهان ارزیابی وظیفه مباشرت یا حسابدهی مدیریت میباشند. تصمیمات اقتصادی مزبور به عنوان نمونه شامل مواردی از قبیل فروش یا حفظ سرمایهگذاری در واحد تجاری و انتخاب مجدد یا جایگزینی مدیران میباشد.
از آنجا که صورتهای مالی عمدتاً بیانگر اثرات مالی رویدادهای گذشته است و لزوماً دربرگیرنده اطلاعات غیرمالی نیست، تمام اطلاعات مورد لزوم استفادهکنندگان را برای اتخاذ تصمیمات اقتصادی فراهم نمیآورد. با این حال، صورتهای مالی نیازهای اطلاعاتی مشترک اغلب استفادهکنندگان را رفع میکند.
اطلاعات ارائه شده درصورتهای مالی مشمول محدودیتهای مختلف دیگری نیزهست. اطلاعات مالی تحت تأثیر ابهامات موجود قرار میگیرد زیرا دربرگیرنده براوردها بوده و اثر معاملات بین دورههای مالی مشخص تخصیص یافته است. اطلاعاتی را که نمیتوان برحسب واحد پول بیان کرد در متن صورتهای مالی قابل انعکاس نمیباشد. بهعلاوه، اطلاعـات صورتهـای مالی عمدتـاً تاریخی است، زیرا مرتبط بـا وضعیت مالی دریک تاریخ معین و عملکرد مالی و انعطافپذیری مالی برای یک دوره گذشته میباشد (استاندارد های حسابداری، سازمان حسابرسی، 1389).
1-1 پرسشهای اصلی و فرعی تحقیق
دراین پژوهش، به دنبال پاسخ به این سوال هستیم که آیا مسیر ومیزان تغییراظهارنظر حسابرسی نسبت به سال قبل، میتواند بر به موقعبودن افشای اطلاعات درآمدهای شرکت تاثیر بگذارد؟ در این مورد، در این تحقیق به سه روش به این موضوع پرداخته می شود اولا ماهیت تعدیل اظهارنظر حسابرسی بررسی می شود و با در نظر گرفتن اینکه، آیا انواع مختلف گزارش ها ممکن است روی به موقع بودن افشای اطلاعات درآمدهای شرکت اثر بگذارد؟ ثانیا به جای اینکه تنها ماهیت این گزارش را در سال جاری بررسی شود تغییر در اظهارنظر حسابرسی را آزمایش می شود. همین رابطه میان اظهارنظر حسابرسی و به موقع بودن درآمدها در این جامعه مورد بررسی قرار می گیرد که در برگیرنده تعدادی از تغییرات منظم می باشد (Haw et al. 2003).