پایان نامه ارتباط بین شدت تمرکز صنعت و محافظه کاری در گزارشگری مالی

2-1. مقدمه:

در این پژوهش به دنبال بررسی ارتباط بین ساختارهای رقابتی محصولات با محافظه کاری حسابداری خواهیم بود. محافظه کاری می­تواند به عنوان گرایش حسابداری به الزام درجه­ بالاتری از تائید­پذیری برای شناسایی اخبار خوب در مقایسه با میزان تائیدپذیری لازم برای شناسایی اخبار بد در حیطه انعطاف پذیری اصول پذیرفته شده حسابداری تعریف شود (باسو 1997، واتس 2003 و بیور و رایان 2005). نتیجه این رفتار منجر به کمتر نشان دادن سود و یا بیشتر نشان دادن هزینه­ها و در نهایت کمتر گزارش کردن داراییها و بیشتر نشان دادن بدهی­ها خواهد بود.

محافظه کاری به عوامل متعدد از جمله ؛ وجود قرارداد بین واحد تجاری و سایر ذی­نفعان، احتمال شکل گیری دعاوی حقوقی، تلاش برای کاهش یا به تعویق انداختن مالیات، حفظ منافع عموم جامعه، افزایش کیفیت اطلاعات مالی، کاهش هزینه­های سیاسی، کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و سطح رقابت بستگی دارد. معیارهای اندازه­گیری متنوع هستند اما مهمترین آنها مدل ارائه شده توسط باسو(1997) می­باشد. فشارهای رقابتی منجر به افزایش سطح محافظه کاری خواهد شد. بدین معنی که شرکت­ها و فعالین بازار به منظور جلوگیری از ورود رقبای جدید به صنعت و همچنین جلوگیری از انتشار اطلاعات محرمانه به رقبای موجود در گزارش­گری مالی محافظه کاری را در پیش خواهند گرفت (داروغ و استاغتون1990 و کلینچ و ورکچیلیا^[1] 1997). در واقع اتخاذ رویکرد محافظه­کارانه این مزیت را دارد که جلوی ورود رقبای جدید به صنعت را گرفته و مانع از انتشار اطلاعات محرمانه به رقبای موجود می­شود. ولی، در صورت اتخاذ این رویکرد( محافظه کاری) انتظارات از عملکرد آتی شرکت پایین نگه داشته می­شود. و در نتیجه نرخ بازده مورد انتظار ذی­نفعان پایین­تر از واقعیت خواهد بود. در این صورت با کاهش سطح محافظه کاری می­توان دادو ستد اوراق بهادار شرکت را رونق بخشید.

با توجه به اینکه هدف مدیریت مالی حداکثر کردن ثروت سهامداران می­باشد این سوال اساسی مطرح می­شود که ثروت ذی­نفعان با گزارشگری مالی محافظه­کارانه حداکثر می­شود یا        گزارش­گری متهورانه؟ صنایعی که با تهدیدات رقابتی رو به رو هستند به منظور جلوگیری از افزایش رقابت محافظه کاری را در پیش می­گیرند و از این بابت ثروت سهامداران را بیشتر می­کنند ولی عیب این حالت این است که گزارش­گری مالی محافظه­کارانه انتظارات بازار سرمایه از اوراق بهادار شرکت را پایین نگه می­دارد و این کار باعث می­شود ارزش بازار اوراق بهادار کمتر از ارزش ذاتی آنها باشد و این موضوع به نفع سرمایه­گذاران نخواهد بود.

بر اساس مدل­های نظری پیش­بینی ما به این صورت خواهد بود که با افزایش رقابت سطح محافظه کاری افزایش می­یابد و در مواقع نیاز به تامین مالی جهت اینکه تامین مالی به بهترین نحو ممکن صورت گیرد، شرکت­ها سطح محافظه کاری را به منظور افزایش انتظارات، کاهش خواهند داد. هرچند این کار باعث افزایش تهدیدات ناشی از رقابت بازار محصولات باشد.

[1]– Clinch, Verrecchia.

 متن فوق تکه ای از این پایان نامه بود

برای دیدن جزئیات بیشتر ، خرید و دانلود آنی فایل متن کامل می توانید به لینک زیر مراجعه نمایید:

 

 متن کامل پایان نامه